Enting begon de nieuwe campagne naar jaarlijkse gewoonte in Reet, onder het motto: openen doen we maar beter tegen een sterke ploeg, dan weten we ineens waar we staan. Dat kan ook verkeerd uitpakken natuurlijk – voor je ’t weet sta je met 3 op 15 een degradatiematch te spelen tegen KV f*cking Oostende – maar dat terzijde.

De Veteranen van Reet dus, een geslepen ploeg die ons al een paar keer serieus bij onze pietjes heeft gehad. Deze keer leek het echter allemaal wel mee te vallen met het veteranengevaar, ze stonden niet met hun sterkste ploeg op het veld en Enting rook zijn kans.

Enting had met Michiel C en Wouter J twee nieuwe strijdbroeders in de rangen, beide mochten een helft hun gang gaan op de rechterflank en deden dat meer dan prima. De rest van het team bestond uit oudgedienden die hun strepen al lang hebben verdiend. Aanvankelijk kon Enting zijn tegenstander goed opvangen, maar het moest wel het balbezit aan Reet laten. Daar kwamen een paar goeie kansen uit, waarvan er jammer genoeg ook één binnenging. Een snelle uitbraak langs links, een opportunistisch schot vollen tip en een keepende Rik DT die, om het schoon uit te drukken, nog niet aan zijn scherpste vorm zit: 1-0. Enting kreeg nog een grote kans vlak voor de rust, toen Thomas F de bal perfect aflegde voor de aanstormende Lenn F, maar zijn schot miste precisie.

Na de rust kwam Enting 2-0 achter en kreeg het nog altijd maar weinig combinaties bij elkaar gevoetbald. De aanvallende spelers bleven te ver vanvoor hangen (door sommigen* ook wel het Dennis Hegmans-syndroom genoemd) en de verdedigende te ver vanachter, dus kwam er een groot gat in het middenveld waar niemand van Enting rondliep om er iets mee te doen. Met een penaltygoal kwam Enting nog wel aansluiten, maar de gelijkmaker viel niet. Vooral Thomas F had daar anders over kunnen beslissen, maar zijn kopbal miste net de bovenhoek.

*: iedereen behalve Dennis Hegmans

Om zeker te zijn dat hij er niet van zou wakker liggen, volgde Thomas na de kantinepintjes zijn ploegmaats nog naar het ACE café een paar honderd meter verder, voor wat extra alcoholische beneveling. Een oergezellig kroegje was het, meteen een gigantisch contrast met de sfeerloze koekendoos die de mensen van Reet hun kantine noemen. Nu nog zoiets in de buurt van Schelle Sport vinden en het kan zowaar nog gezellig worden in onze nieuwe thuishaven!

De wedstrijd had Enting verloren, maar de wijze en geruststellende vaststelling dat er volgende week weer een match is, relativeerde dat à la minute. Aan een nieuw Entingseizoen beginnen is nu eenmaal te plezant om het te laten verbrodden door iets zo verwaarloosbaar als een nederlaag.

Tot volgende week!

Toon