Ik heb er al drie dagen over kunnen nadenken, maar weet nog steeds niet wat nu de meest naïeve uitspraak van de avond was: de halve Entingkleedkamer die er voor de match van overtuigd was dat we met “onze beste ploeg ooit” op het veld gingen staan en dus met de vingers in de neus zouden winnen, of Borre D. die om middernacht nog snel even een filterkoffietje bestelde zodat hij een kwartier later “nuchter naar huis kon rijden”. De eerste uitspraak bleek in elk geval een stevige onderschatting van de tegenstander maar vooral een faliekante overschatting van onszelf. Het is immers niet omdat je met 17 goede tot héél goede voetballers de eerste match van het seizoen aftrapt, dat je de drie punten al op voorhand mag opschrijven. Het vel, de beer, het schieten … lang verhaal kort: met de rust stonden we 0-3 achter.

Hoe kwam dat? Het valt niet te ontkennen dat het achteraan scherper kon, ook al was de zondagsvoorzet die tot ieders verbazing in de kruising viel (0-3) de grootste chancegoal die ondergetekende in de voorbije tien seizoenen heeft tegen gekregen. Maar dat er vooraan zo weinig dreiging gecreëerd werd was toch het grootste manco. Als terugzakkende spelverdeler deed Wout z’n best, maar vóór hem ontbrak de ruimte om Ward uit te spelen.

Wauw-t

Een halve nieuwe ploeg na de rust draaide de boel toch nog om en sleepte een punt uit de brand. Was het de kalmte en het overzicht van Wim DR? Lag het aan het experiment van Dennis H op de rechtsback? Of toch aan het technisch surplus van de broer van onze gouden schoen, Rik VP? Het speelde wellicht allemaal een rol, maar het was toch vooral de efficiëntie van Wout die ons redde: met drie goals zorgde hij immers eigenhandig voor de verdiende draw. Vooral z’n tweede, uit een hallucinant scherpe hoek, was een echt pareltje.

De talrijke opkomst en de zwoele zomeravond zorgden voor een mooie derde helft, die slechts één mankementje kende: Dirk T die om 23u50, op de valreep van zijn 70ste verjaardag, besloot om huiswaarts te keren. Had Marijke een hot verrassing in petto toen de klok twaalf keer sloeg? We kunnen maar hopen dat Dirk zijn vierde helft even zwoel was als de andere drie.

Nog dit: na de match kwam de redactie het gerucht ter ore dat ene Thomas F terug aan het shotten is! Goed nieuws, ware het niet dat een andere caféploeg uit het Antwerpse hem zou gestrikt hebben. Klopt dit gerucht of berust het op een pijnlijk misverstand? Alleen Thomas kan zekerheid verschaffen, dus to be continued!

In elk geval tot de volgende, op 22 september op het veld van RVV Reet!

Groet,

Toon