22/04/2016: FC Enting – Amali 4-1

Pieken op het einde van het seizoen: ’t is één van de vele dingen waar FC Enting beter in is dan, ik zeg maar wat, de arrogante vedetten van Anderlecht of het volgend-weekend-alles-toch-nog-weggevende FC Antwerp. Want Enting gaat dit seizoen afsluiten met een puike reeks, dat bewees het vrijdag nogmaals toen het Amali makkelijk opzij zette.

Een schoon aantal doelpunten plus een zuivere clean sheet, dat had het verdict kunnen – nee, móeten zijn. Maar dat was buiten het inschattingsvermogen van Toon H gerekend. Zijn nogal naïeve tackle in de backlijn bezorgde een pover Amali een penalty en meteen ook hun enige schot tussen de palen, maar ’t was wel ineens koekenbak. Op dat moment had Wim W Enting gelukkig al op voorsprong gebracht, na een afgemeten lage voorzet van nieuweling Jornn.

Maar zoals gezegd bakte Amali er weinig van. ’t Is een ploeg met twee gezichten: op hun eigen kunstgrasveld spelen ze ons vantijds helemaal weg, maar in de vette Rupelse klei willen ze al eens hopeloos verzuipen. Waren ze offensief onmondig of werden ze gewoon vakkundig uit de wedstrijd gehouden door het kwartet Mike M (vroeg vervangen door Davy B) – Toon H – Tim C – Peter DK en revelatie in doel Rik DT?

Enting kwam een pak beter voor de dag en scoorde in totaal 4 keer: Stef VP werd door Wim W voor doel gezet en schoof beheerst binnen, de eerder genoemde Jornn nam de derde voor zijn rekening met een afstandsschot en Toon H maakte zijn penaltyfout goed met een kopbal op aangeven van Tim C.

Ik strooi nog even wat eervolle vermeldingen in het rond: op het middenveld speelde Robin een sterke match als stofzuiger. De looks heeft hij van Dennis Praet, maar dat is gelukkig zowat het enige jammerlijke dat we over Robin kunnen bedenken. Zijn werklust en overzicht voor de defensie speelden een belangrijke rol in het bijna houden van de nul.

Ook Peter DK bevestigde zijn goeie vorm en de herboren Tom DJ bewees nogmaals dat hij met recht en rede de uitzendingen van The Voice, K3 Zoekt K3 en andere misselijkmakende tv-formats liet voor wat ze zijn om zijn vrijdagavonden weer aan de nobele voetbalsport te gaan wijden. Zijn voorspelbare kapbewegingen en klassieke rushes op de rechterflank zijn precies nooit weggeweest. Tim C tenslotte, de man wiens vormpeil nog wispelturiger is dan zijn nicotineverslaving, wisselde als vanouds de goeie acties (veel duelkracht en tackles met het mes tussen de tanden) af met minder secure ingrepen, maar iedere rookverslaafde zal kunnen bevestigen dat zwakkere momenten er nu eenmaal bij horen. Vooral niet opgeven, Tim!

Toon