Gegroet gegoeden,

Uit naar het groene Berlaar, waar de opvallende geur niet enkel afkomstig was van wat blad en boom. Maar ook van menig margiman. Al kunnen de eerste herfstkleuren ons ook verblijden naar een mooi en zacht najaar vol voetbalplezier. De wedstrijd had niet veel om handen. Dit kwam vooral door het veld, dat voor deze 2 matige ploegen te groot was om deftig te kunnen bespelen. Weinig kansen, spitsen zonder ballen, verdedigers met slecht inschattingsvermogen… Het werd 1-1. Meer hadden we niet verdiend. Goal van Davy, met de kop, op een zeldzame gepaste voorzet van Wim W. En een halve own-goal van ondergetekende, wat was het lang geleden dat hij beslissend was, in welke richting dan ook. Meer hadden we niet te bieden.

Was er dan géén één speler goed? Jawel, onze vierde doelman, Rik DT. In zijn ongeziene goesting in het spel, dit ondanks zijn versleten knie, toont hij zijn flexibiliteit en veelzijdigheid om tussen de latten te staan. En niet zomaar. Een wonderlijke redding van een schot kort op doel, in den hoek. Nog maar weinig gezien op dit niveau.

De wedstrijd werd uiterst sportief afgesloten, wat niet van iedereen gezegd kan worden. Niet bij Enting of Berlaar, wel het veld ernaast. Waar een partij vriendenvoetbal uitliep op een scheldtirade en wat stoer over en ’t weer geroep. Hou me tegen, fuck you all, who are you … Vandaar die geur. Wij daarentegen lieten ons de extra curryworsten, die door sommigen ‘groepen’ niet geapprecieerd werden dubbel en dik in den helft smaken. Al was de oranje, wannabee andalouse, saus even flauw en smaakloos als de moppen van Bart Nauwelaars gecombineerd met een speech van Marcel DKV.

Volgende week een altijd moeilijke verplaatsing naar Waarloos tegen Veteran I. Wat extra ondersteuning van onze supporters en wonderbra’s altijd welkom!!

The WSJ

Spreuk van de week:

Ga je over het vallen van de blaren en herfstkleuren speechen

Dan wordt het tijd om uwen anus in okergeel te laten bleechen